ریزشبکه ها (میکروگریدها) به عنوان منابع تولید انرژی پراکنده محلی

ایستگاه های تولید توان متداول نظیر نیروگاه های برق زغال سنگ ، حرارتی ، گاز طبیعی ، سیستم های هیدروالکتریک و ایستگاه های خورشیدی عظیم به عنوان منابع تولید متمرکز شناخته می شوند که نیاز به انتقال در سراسر شبکه توان دارند و در مقابل منابع انرژی تولید پراکنده به صورت ماژولار ، ارزان ، با تکنولوژی انعطاف پذیر می باشند که در کنار بارهای محلی و در نقاط دور از منابع اصلی قرار داده می شوند ، می باشند .

منابع تولید پراکنده به صورت معمول دارای خروجی توان کمتر از 10 مگاوات می باشند و از انرژی های نو و قابل بازیابی برای تولید توان بهره می برند ، این سیستم ها عبارتند از : سیستم های هیدرو کوچک ، سیستم توربین بادی ، سیستم سلول های خورشیدی ، بهره گیری از گرمای زمین می باشند که نقش ویژه ای در تامین توان پراکنده دارند ، سیستم هایی که به شبکه متصل شده و نقش ذخیره توان را دارند نیز از دسته سیستم های تولید پراکنده می باشند ، در نگاه جدید سیستم های تولید پراکنده هیبریدی که همراه با منابع ذخیره ساز انرژی قرار می گیرند تحت عنوان شبکه های اسمارت (smart grids) می باشند .

ریزشبکه ها از جمله انرژی های نو می باشند ، این شبکه ها به صورت محلی می باشند و می توانند از شبکه اصلی جدا شده و به صورت خودکار به فعالیت خود ادامه دهند ، در این سیستم ها معمولا از دیزل ژنراتور به عنوان کنترلر اصلی استفاده می شود . 

اغلب میکروگرید ها از منابع تولید همچون توربین بادی ، سیستم های خورشیدی ، ابرخازن ، منابع ذخیره ساز انرژی ، سیستم کوانرژی نظیر پیل سوختی و .... استفاده می کنند ، در میکروگرید ها کار کنترل بوسیله سیستم تولید توان دیزل که در کنترل مشترک با سیستم ذخیره ساز و مبدل تولید توان نظیر پیل سوختی می باشد به دست می آید و در آن فرکانس و ولتاژ کنترل می شوند .

به عنوان کنترل کیفیت توان در این شبکه ها می توان از فیلتر های اکتیو و سیستم های ادوات FACTS استفاده کرد .

مسئله مهم دیگر قابلیت اطمینان ریزشبکه ها می باشد که بایستی با در نظر گرفتن عوامل مهمی همچون سایزبندی منابع ذخیره ساز انرژی و مدیریت توان مناسب به آن دست یافت .