ساختمان سبز، ساختمان انرژی صفر خالص

• ساختمان سبز

  در یک تعریف ساده، ساختمان سبز ساختمانی است که آب کمتری مصرف می کند، بهره وری انرژی را بهینه می کند، منابع طبیعی را حفظ می کند، زباله کمتری تولید می کند و فضای سالم تری را برای ساکنان در مقایسه با ساختمان های معمولی فراهم می کند. با توجه به کاهش منابع تجدیدناپذیر و سیاست های جدید مبنی بر عدم وابستگی به آنها، امروزه مفهوم “ساختمان سبز” در کشورهای اهمیت ویژه ای پیدا کرده است. به گفته کارشناسان فناوری، اینها ساختمان هایی هستند که اطمینان حاصل می کنند که زباله ها در هر مرحله از ساخت و ساز و بهره برداری از ساختمان به حداقل می رسد و در نتیجه هزینه های پایینی را به همراه دارد. ساختمان سبز در طراحی، ساخت یا بهره برداری، اثرات منفی را کاهش داده یا از بین می برد و می تواند تأثیرات مثبتی بر اقلیم و زیست محیطی ایجاد کند. یک ساختمان سبز منابع طبیعی گرانبها را حفظ می کند و کیفیت زندگی را بهبود می بخشد. ویژگی هایی که می تواند ساختمان را سبز کند عبارتند از:

  • استفاده بهینه از انرژی، آب و سایر منابع.
  • استفاده از انرژی های تجدیدپذیر مانند انرژی خورشیدی.
  • اقدامات کاهش آلودگی و زباله و امکان استفاده مجدد و بازیافت.
  • محیط داخلی خوب و کیفیت هوا.
  • استفاده از مواد غیر سمی، اخلاقی و پایدار.
  • توجه به محیط در طراحی، ساخت و بهره برداری.
  • طرحی که امکان سازگاری با محیط در حال تغییر را فراهم می کند.

• 
  

• از آن جایی که هدف ساختمان‌های سبز، تأثیر گذاری کمتر بر محیط‌زیست است و در عین حال محیط‌های مولد و راحت را برای مردم فراهم می‌کند، این امر از طریق ویژگی ها و عملکرد زیر حاصل می شود:
  • انرژی: ساختمان های سبز انرژی کارآمد هستند و ممکن است انرژی خود را از سیستم انرژی های تجدیدپذیر تولید کنند.
  • آب: ساختمان‌های سبز در مصرف آب کارآمد هستند و ممکن است آب باران را برداشت کرده و آب را از طریق سیستم‌های آب خاکستری بازیافت کنند
  • محیط داخلی: ساختمان های سبز دارای نور روز خوب، تهویه طبیعی هستند و از مواد و محصولاتی که ممکن است بر کیفیت هوا تأثیر بگذارند اجتناب کنند.
  • مصالح: ساختمان های سبز معمولا از مواد طبیعی کم تاثیر ساخته می شوند. در حالت ایده آل، از مواد رشد یافته، مانند الوار، استفاده می شود.

مزایای ساختمان سبز بسیار زیاد است. به عنوان مثال، از منابع کمتری استفاده می شود. در نتیجه، قبض انرژی هزینه کمتری دارد و کمتر به منابع انرژی تجدید ناپذیر و مواد غیر پایدار وابستگی وجود دارد. نه تنها این، بلکه سلامت کلی جامعه و همچنین سلامت کره زمین را نیز بهبود می بخشد. علاوه بر این، ساختمان سبز همچنین باعث افزایش بهره وری و همچنین گواهینامه LEED می شود که کمک می کند بهترین کارمندان را جذب و نگه دارید. در بلندمدت، مزایای مالی قابل توجهی برای ساختن سبز وجود دارد، و همچنین رضایت حاصل از دانستن کاری که انجام می دهید، تأثیر مثبتی بر محیط زیست دارد. زمین از، از دست دادن اکوسیستم‌ها رنج می‌برد، آب و هوای ما آلوده است و تغییرات آب‌وهوایی اقتصاد ما را خراب می‌کند. مشکلات جدی در دنیا وجود دارد که اکثر آنها را می توان با ایجاد تغییرات کوچک در زندگی روزمره حل کرد تا بتوانیم پایدارتر زندگی کنیم. تغییرات کوچک می تواند منجر به نتایج بزرگی شود، مانند تعویض لامپ، استفاده مجدد از کیسه، بازیافت، غذا خوردن محلی، خرید لوازم مصرفی انرژی و انتخاب انرژی سبز.

• ساختمان انرژی صفر

  ساختمان‌های انرژی صفر به ساختمان‌هایی گفته می‌شود که مصرف انرژی آن‌ها صفر است، به این معنی که میزان انرژی مصرفی آن‌ها در سال برابر با مقدار انرژی تجدیدپذیر تولید شده در ملکشان است. یک ساختمان انرژی صفر به طور خاص برای تولید انرژی کافی برای تامین نیازهای مصرفی خود از منابع تجدیدپذیر طراحی شده است. ساختمان های با انرژی صفر به دلیل معافیت های مالیاتی و صرفه جویی در انرژی از نظر مالی مقرون به صرفه هستند. در تعریف دیگر ساختمان انرژی صفر می تواند به معنای ساختمانی باشد که به شبکه برق متصل نیست و تمام توان خود را بصورت مستقل تولید می کند؛ یا ساختمان متصل به شبکه ای است که که انرژی بیشتری نسبت به مصرف انرژی تولید می کند. البته این نوع دوم، گاها مورد استفاده قرار می گیرد و تعریف ساختمان صفر، غالبا بر اساس داده ها و میزان مصرف متوسط است و نه لحظه ای و به یک دوره زمانی اشاره دارد (معمولاً در طول یک سال اندازه‌گیری می‌شود). به عنوان مثال، یک ساختمان می تواند انرژی خورشیدی زیادی را در روز تولید کند و در شب از شبکه توزیع سراسری برق دریافت کند. اگر به طور متوسط ​​بیش از آنچه مصرف می کند تولید کند، همچنان یک ساختمان با انرژی صفر یا صفر خالص در نظر گرفته می شود.

• ساختمان‌های با انرژی خالص صفر با طراحی آگاهانه از انرژی شروع می‌شوند. به عنوان مثال، در آب و هوای سرد، ساختمان‌های رو به جنوب با پنجره‌های بزرگ در آن سمت می‌توانند بیش از 50 درصد گرمای خود را از طریق بهره غیرفعال خورشیدی تولید کنند. در ضلع شمالی سرد ساختمان، پنجره‌های کوچک‌تر می‌توانند به دهانه‌های وسیع‌تر زاویه داشته باشند و نور بیشتری را در اختیار داشته باشند و اتلاف گرما را محدود کنند. در فصول گرم‌تر، سیستم‌های تهویه غیرفعال می‌توانند هوای خنک را از سطوح پایین‌تر به سمت بالا بکشند و آن را از بالاترین نقطه ساختمان خارج کنند. ساختمان با انرژی صفر که به عنوان ساختمان انرژی خالص صفر (ZNE)، ساختمان با انرژی خالص صفر (NZEB) یا ساختمان صفر خالص نیز شناخته می شود. این ساختمان‌ها در مقایسه با ساختمان‌های مشابه غیر ZNE، گازهای گلخانه‌ای کمتری به جو وارد می‌کنند. آنها گاهی انرژی های تجدید ناپذیر را مصرف می کنند و گازهای گلخانه ای تولید می کنند، اما در زمان های دیگر مصرف انرژی و تولید گازهای گلخانه ای را در جاهای دیگر به همان میزان کاهش می دهند.

• از آنجایی که مفاهیم “انرژی صفر” و “انرژی صفر خالص” نسبتاً جدید هستند، هنوز معیارهای قطعی و به طور گسترده پذیرفته شده انرژی صفر وجود ندارد. آزمایشگاه ملی انرژی های تجدیدپذیر (NREL) تعاریف متعددی را برای «انرژی صفر خالص» ارائه می‌کند و آنها طراحان، مالکان و اپراتورهای ساختمان را تشویق می‌کنند تا معیاری را انتخاب کنند که به بهترین وجه با پروژه آنها مطابقت دارد؛ طبق این تعاریف چهار دسته بندی پیشنهادی در دسترس است که در آنها انرژی صفر خالص را می‌توان تعریف کرد:
  • انرژی سایت صفر خالص
  • انرژی منبع خالص صفر
  • هزینه های انرژی صفر خالص
  • انتشار خالص انرژی صفر

• ایده هایی که ساختمان صفر انرژی را نسبت به ساختمان های عادی تمایز می دهد عبارتند از- نصب پنل های خورشیدی- طراحی غیرفعال خورشیدی- بام سبز و کشاورزی عمودی- بهره وری آب- بازیافت

  – صرفه جویی در نور روز

  – عایق های صوتی

  – عایق کاری روی سقف و استفاده از سقف رنگ روشن

  – گزینه های حمل و نقل جایگزین

  

  تفاوت ساختمان با انرژی صفر خالص و ساختمان سبز

  ساختمان های انرژی صفر انرژی به گونه ای طراحی شده اند که به همان میزانی که در طول سال مصرف می کنند، انرژی تجدیدپذیر تولید می کنند و از انتشار گازهای گلخانه ای جلوگیری کنند. در ساختمان سبز، از منابع به نحو احسن استفاده می شود و اثرات منفی محیطی ساختمان کاهش می یابد. با این حال، ساختمان های با انرژی صفر نسبت به ساختمان های سبز (که برای قابل سکونت بودن و برآورده کردن نیازهای ساکنان به انرژی وارداتی و/یا سوخت های فسیلی متکی هستند)، تأثیر اکولوژیکی بسیار کمتری دارند. ساختمان های سبز اغلب بر انرژی عملیاتی تمرکز می کنند، در حالی که ساختمان های با انرژی صفر بطور خاص برای تولید انرژی کافی از منابع انرژی تجدیدپذیر برای برآوردن نیازهای مصرفی خود طراحی شده اند. در ساختمان های سبز اثرات زیست محیطی مانند استفاده از مصالح و آلودگی آب در نظر گرفته می شود، اما در ساختمان های صفر انرژی، صرفاً مصرف انرژی و توانایی تولید هرچه بیشتر انرژی از منابع تجدیدپذیر در نظر گرفته می شود. از دیدگاه برخی کارشناسان و همچنین فعالان محیط زیست، از نظر فنی، چیزی به نام ساختمان سبز وجود ندارد؛ زیرا فعالیت های مختلفی که در ساخت و ساز انجام می شود، تهاجمی هستند و به طور اجتناب ناپذیری به محیط زیست آسیب وارد می کنند. اما می توان ساختمانی را که تأثیر بسیار کمی بر تخریب محیط زیست دارد، ساختمان سبز نامید.