شماره پایه های کنتاکتور

کنتاکت های اصلی (قدرت) هر کنتاکتور را با یک عدد یک رقمی مشخص می کنند به این ترتیب که ورودی تیغه ها با اعداد 5,3,1 و خروجی آن ها با اعداد 6,4,2 نمایش داده می شوند .کنتاکت های فرعی (فرمان) کنتاکتور به دو روش مشخص می شوند.در هر دو روش کنتاکت های فرمان با اعداد دو رقمی مشخص می شوند.

در روش اول عدد سمت چپ معرف موقعیت و ترتیب کنتاکت ها در کنتاکتور می باشد به عبارت دیگر عدد سمت چپ معرف چندمین کنتاکت کنتاکتور است.و رقم سمت راست اگر 1 و 2 باشد به معنی بسته بودن و اگر 3 و 4 باشد به معنی باز بودن کنتاکت است. در روش دوم»کنتاکت های باز دسته بندی می شوند و جداگانه شماره می گیرند لازم به ذکر است که کنتاکت های قدرت بی متال مانند کنتاکتور ها با اعداد تک رقمی مشخص می شوند .

در قدیم تعداد کنتاکت های بسته و باز یک کنتاکتور بر روی پلاک با استفاده از حروف ö و S مشخص می نمودند.مثلا اگر بر روی کنتاکتور نوشته میشد 1S+3ö به این معنی بود که کنتاکتور دارای یک کنتاکت باز و سه کنتاکت بسته می باشد. امروزه برای نشان دادن تعداد کنتاکت های فرمان از یک عدد دو رقمی که به همراه شماره تیپ کنتاکتور نوشته می شود استفاده می کنند.مثلا برای کنتاکتور ذکر شده به جای 1S+3ö عدد 13 نوشته می شود که رقم سمت راست تعداد کنتاکت های بسته فرمان و رقم سمت چپ تعداد کنتاکت های باز فرمان را نشان می دهد.اگر کنتاکتور مثلا فقط دارای دو کنتاکت باز باشد با عدد 20 و اگر تنها دارای دو کنتاکت بسته باشد با عدد 02 مشخص می شود.

به عنوان مثال در کنتاکتور HL 10/82/E تعداد کنتاکت های باز 8 عدد و تعداد کنتاکت های بسته 2 عدد می باشد. لازم به ذکر است که کلیه وسایلی که با دست فرمان میگیرند مانند شستی های استب و استارت و یا به طور مکانیکی فرمان می گیرند مانند میکرو سوئیچ ها با اعداد تک رقمی مشخص می شوند و برای کنتاکت های بسته این وسایل از اعداد 1 ,2 و برای کنتاکت های باز آنها از اعداد 3,4 استفاده می شود.هرگاه از یک نوع وسیله زیاد استفاده شود به حروف مشخص کننده وسیله اندیس داده می شود.